14. okt, 2015

Duurte zet Suriname op afstand

Je moet er geweest zijn om te weten dat je kunt dromen: over bijv. Palumeu, het indianendorp diep in het tropisch regenwoud, gelegen aan de Tapahony-rivier, met haar geheimzinnige stroomversnellingen die ieder hun eigen verhaal vertelt. Het vergezicht op het Kasikasima-gebergte vanaf de Potihill. Palumeu en omgeving, goed voor vermelding als UNESCO-werelderfgoed. Ga er van uit dat er spaarzaam en duurzaam wordt omgesprongen met dit stukje rainforest. Hopelijk.

Maar....de kennismaking met dit gebied wordt bedreigd door buitenproportionele tarieven die worden berekend. Overigens: voor ingezetenen gelden er lagere bedragen, met het argument dat Surinamers worden verleid tot een bezoek aan hun achtertuin. Dat goedkopere tarieven voor inwoners van het land de toegankelijkheid vergroten, is een ontluisterende illusie, omdat je praat over een gemiddeld maandinkomen als je een reis overweegt naar het binnenland. Bijna 800 euro moet worden neergeteld voor een verblijf van 4 dagen/overnachtingen (incl. vlucht van ca. 1,5 uur). Buitensporig hoog, als je een vergelijking maakt met enkele andere bestemmingen. Turkije: 400 euro voor een week (all-inclusive); Bali: 650 euro, 10 dagen verblijf, 12 vlieguren. Griekse eilanden : 300 euro, 1 week, 3 uren vliegen. Sicilie: 600 euro, 3 vlieguren, incl. overnachtingen. En tenslotte Havanna: 700 euro, 10 overnachtingen, 10 vlieguren. En deze lijst is niet uitputtend.

De prijzen die zij (gesteund door politici) in Suriname voor het achterland berekenen laten een scheefgroei zien. Bedragen die je kwijt bent voor andere, vergelegen, historische, avontuurlijke, culturele en inspirerende topbestemmingen. Het aantal vlieguren bevestigt de dwaasheid.

Het heeft er alle schijn van dat de berekening is gebaseerd op het vooroordeel dat Surinaamse Nederlanders een El Dorado in hun tuin hebben opgegraven. En Hollandse Nederlanders, die dergelijke reizen met graagte boeken, beseffen onvoldoende dat zij worden uitgemolken !

Mijn kritiek zou een risico kunnen worden voor het binnenland-enthousiasme. Daar in Paramaribo snijdt men zichzelf diep in de vingers. In kortzichtigheid wil men snel euros verdienen. En hier moet je niet aan willen meewerken.

Ik droom van Palumeu, maar deze droom wordt ernstig verstoord door niet uit te leggen en te rechtvaardigen tarieven.

Manuel Sewgobind