Een kritische beschouwing op alles wat uit de hemel komt, zal onder gelovigen zonder twijfel op verbijstering stuiten, of tot woede leiden, of tot een klinische diagnose van mentale ongeschiktheid (lees: gek en gestoord). Dit is echter een buitengewoon oppervlakkig oordeel, waarbij de tegenstander uitgaat van het eigen gelijk dat lijkt te zijn gebaseerd op gekleurde en onvolledige kennis. Dat oordeel zou moeten starten bij een brede oriëntatie op aanverwante vakgebieden en op een serieuze overdenking van vragen die worden gesteld over religieuze en spirituele thema's. Er moet een poging worden gedaan om de vragen te begrijpen en te doorgronden, en daarop een logisch beredeneerbaar antwoord te vinden. Iedere exercitie waarbij dogma's ongemoeid en onbesproken worden gelaten, iedere moeite om de vragen te negeren, en de eigen kennis als onaantastbaar te presenteren, levert geen bijdrage aan een zinvolle discussie. Wat ontstaat is een schimmige wereld met veel mystiek die problemen vooruitschuift. In hoeverre ben je bereid om open te staan voor legitieme vragen?
Alles wat uit de hemel komt ("alles van boven, komt van beneden') leidt tot onrecht, en roept een immens aantal vragen op. En het is de hoop dat gelovigen wat tijd kunnen vrijmaken om de vragen te beantwoorden. Zo objectief mogelijk, vrij van de strakke, religieuze leefregels, vrij van religieuze automatismen, vrij van citaten en aannames uit de bijbel. Laat even de wijsheid uit heilige geschriften voor wat ze zijn, je maakt God daarmee niet boos. Hij heeft de mens een kritische geest meegegeven, nietwaar?
Wat heeft hij geschapen? "Alles wat denkbaar en waarneembaar (voelbaar, proefbaar, hoorbaar en zichtbaar) is", zegt de discipel van God. En dat heeft hij in ongeveer 6000 jaar gedaan, legt de belijder verder uit, die niet twijfelt aan zijn eigen gelijk. De vraag HOE God dit heeft gedaan, is een vraag die als blasfemisch wordt omzeild. Kijk omhoog, naar de hemel die wij zien, kijk via telescopen, leer de verzamelde kennis begrijpen (waarvoor je geen wetenschapper hoeft te zijn; en wat over de ruimte bekend is, is niet verzonnen maar ligt bewijsklaar op tafel) en ontdek dat naast de aarde er miljarden andere planeten en sterren hun weg vinden in niet te meten afstanden. Die afstanden liegen er niet om: duizenden lichtjaren (één lichtjaar is de afstand die het licht met een snelheid van 300.000 km per seconde in één jaar aflegt: dat is 9460 miljard kilometer) zweven miljarden hemellichamen in een baan. Sterrenkundigen hebben een (andere dan de onze) ster ontdekt die zich 12.9 miljard lichtjaar afstand van de aarde bevindt. Er zijn hier foto's van! Een afstand om van te duizelen. En dan rijst de vraag: alles komt uit Zijn brein, HOE heeft Hij het klaargespeeld om dergelijke afstanden te creëren? En vervolgens met miljarden planeten en sterren te bevolken?
En als er eerst niets was, vóór de schepping, waar hing of zweefde Hij dan? De gelovige zou moeten uitleggen wat dat NIETS is! De gelovige is nu aan zet!
Er gebeuren dagelijks ongelukken. Zelfs verklaarde godsgelovigen zijn niet vrij van ziekte, dood en verderf. Kinderen, die onschuldig zijn, worden ziek en sterven. Ouderen die dagelijks Zijn naam noemen, worden oud, en ziek, en moeten hun laatste uren in ondraaglijke pijn doorbrengen. Is dit een straf van God? Omdat zij de verkeerde godsdienst belijden? Ook al zit je religieus goed (welke religie is het meest veilig en biedt het meeste comfort?). Het is lastig kiezen: en is het niet zo dat dit niets uitmaakt? Alle wegen leiden toch naar Hem? En niettemin daalt de toorn van God uit de hemel, "ondanks mijn dagelijks gebed", "hoe kan het en waarom en waarvoor word ik gestraft", klinkt het? "Toen mijn kind aan kanker stierf, stierf ook mijn geloof in Hem", verklaarde een moeder in de krant. "Ik ben in Hem gaan geloven toen ik door Hem werd gered bij een auto ongeluk", zegt een andere. Maar waarom wordt de ene gered en de andere niet, immers er sterven veel meer mensen aan ongelukken dan het aantal dat het redt. Of is het zo dat de slachtoffers met de verkeerde religie zijn verbonden? De troost die mensen lijken te vinden in de filosofie "dat God hen heeft geroepen" weegt niet op tegen de hartverscheurende taferelen als er een ramp heeft plaatsgevonden. Het zijn gelovigen die eraan moeten geloven. Zijn naam aanroepen heeft niet geholpen. Dus kun je concluderen dat God onderscheidt maakt! De ene wel beschermen (meedogenloze dictators, verdorde boeven en bandieten, bloedzuigende politici worden liever gespaard) en de andere (met een zuiver en sociaal geweten) laten sterven. Als iemand succes heeft, komt dat niet door te bidden (want anderen zonder geluk doen dat ook, tevergeefs!), maar door eigen inspanningen. Of zien belijders dit anders? Hoe is dit te verklaren?
De gestorvenen komen in de hemel. Is dit niet een geloof (door aardmensen verzonnen) dat de mens schrik moet aanjagen en op het rechte pad moet worden gehouden? Doe goed, en je wordt gered, lijkt te gelden voor mensen die voortdurend kwaad plegen. Is het geloof in de hemel geen verzinsel? Want stel dat die bestaat (in de praktijk zouden sterrenkundigen dit al telescopisch hebben moeten ontdekken, maar hier is er geen bewijs voor), dan rijzen er een groot aantal vragen. Als je dood bent, en je dwaalt door de hemel: zie je dan jouw "nabestaanden" op aarde ? Ben je alle familieleden vergeten? Is jouw geheugen gewist? En heb je jouw mobiele telefoon mogen behouden? Zo ja: kun je naar de aarde bellen en spreken met je broers, zussen, moeder en vader en andere geliefden? Waarschijnlijk is de hemel fictief, zeggen "geleerde" gelovigen, in een poging een uitvlucht te zoeken, maar dat is niet waar de mensen in geloven: zij zien de hemel als een fysieke omgeving. Is de hemel verdeeld in dorpen, steden, straten, bergen, meren, bossen? Snelwegen? Rijden er auto's rond, woon je in een huurhuis of een eigen villa's? Zijn er geen vluchtelingen? Is iedereen gelijk (welke normen hanteer je om slechte en goede mensen op te vangen in een hemel die geen frisheid ademt?). Is er daar ook klimaatbeleid? Een filosoof schreef eens dat er in de hemel meer criminelen zijn dan doodeerlijke zielen; eerlijke mensen krijgen een enkele reis naar de hel. Dan zien wij Bouterse (aan de hand van God die hem 44 jaar lang in Suriname heeft begeleid) voorbij komen, in een hoge SUV met goud en een grote partij harddrugs in de kofferbak, op zoek naar klanten). En Trump straks, ook iemand van God, met een strafblad met de duidelijke vermelding: vrouwenverkrachter, achter hem Elon Musk en nog veel meer techmiljardairs die gedurende hun levens hebben geroofd. En de blonde krullen van Wilders die door de zachte wind worden beroerd. Wordt jouw strafblad gewist als je in de hemel bent?
En waar komen de mensen te wonen die de Maha Kumbh Mela (jazeker: die zijn biddend doodgedrukt) niet hebben overleefd? In een tentenkamp of ook in villa's naast de superrijken? Had (de Hindoe-) God dat niet in de gaten? De arme zielen zijn verpletterd! Hij overziet toch alles, niets ontgaat hem, wordt ons geleerd. Geen enkel voorval ontgaat Hem, Hij weegt en wikt, en besluit tot een verplichte terugroepactie en voor criminelen tot vrijspraak! Het lijkt erop alsof God het meest geschikte moment afwacht om toe te slaan, en het zijn bijna altijd onschuldige gelovigen die het onderspit delven. Zo staat hij Trump (die God permanent aan zijn zijde heeft) toe om hulporganisaties die dagelijks trachten om mensenlevens te redden, te straffen. Wereldwijd neemt armoede toe, en waar blijft de almachtige God wiens taak het is (zeggen gelovigen) om mensen te redden? Toont hij Zijn zwakte? Duikt hier weer het argument op dat zij dan niet hadden moeten geloven in de verkeerde God? 50.000 doden in Gaza, (18000 kinderen) en Netanyahu had alle vrijheid om ze om zeep te helpen. De Joodse God gaf goedkeuring, de Islamitische God liet het gebeuren. Willen (Christelijke) gelovigen niet weten dat er op Palestijnen genocide is gepleegd? Wij worden achtervolgd en overmeesterd door rampen, er zullen nog meer volgen, en zal de Heer ooit op het idee komen om in te grijpen? Kinderen die alle kansen zijn ontnomen om te groeien en de samenleving te verrijken. Of wachten tot de Dag des Oordeel, menen velen, en intussen sterven kinderen aan ondervoeding. Is wachten een goddelijke strategie? Waarom kinderen met de dood worden gestraft, is een vraag waar gelovigen zich moeten buigen, maar zij kiezen ervoor om passief te blijven, bang om God te tarten. Is dit de verklaring voor het-niets-doen-gedrag ?
Leven gelovigen in de waan dat zij het heilige gelijk aan hun zijde hebben? Zijn zij door hun zalige slaaptoestand en relativeringen van alle ellende en onrecht, niet medeverantwoordelijk voor menselijke catastrofes? Kerken lopen leeg, het aantal gelovigen neemt af, op zich een goed teken, maar God ter verantwoording roepen lijkt een taboe. Zal het moment aanbreken dat gelovigen God proberen te overtuigen dat Hij lang niet zo onfeilbaar is?
Gelovigen hebben veel vragen te beantwoorden. Maar voorwaarde is dat zij over hun eigen schaduw heen springen, voor even regels uit hun heilige geschriften parkeren en zich afvragen waarom onschuldigen worden gestraft en schuldigen zo lang mogelijk blijven leven en worden beloond. Het bidden lijkt troost te bieden, maar is schijn. Voor een bord eten moeten mensen strijd leveren, een beroep doen op de medemens, dat wordt niet met een koerier thuis afgeleverd. Afzender: God de barmhartige. Beste gelovigen: in hoeverre helpt het bidden? En kruipen jullie uit de mistigheid die ons bedreigt? Uit de ondraaglijke lichtheid van dit bestaan?