7. feb, 2016

TWEEDE KAMER IS ACHTERKAMER (15)

De Tweede Kamer maakt een bedriegelijke indruk. Als wetgever en controleur van het kabinet verdient ze in beide gevallen het laagste cijfer. Is al decennialang bekend dat de Eerste Kamer in alle opzichten overbodig is (afschaffing zou geld opleveren voor bijvoorbeeld scholen die het passend onderwijs willen invoeren of uitbreiden), want dat is een kom met afgeschreven en drijvende politici die niet van opgeven willen weten, de Tweede Kamer bewijst keer op keer dat ze er is, niet voor de rechten en het welzijn van de kiezer, maar zich voortdurend bezighoudt met de vraag: hoe moeten en kunnen wij de partijbelangen zo lang mogelijk veilig stellen, onze eigen partijpolitieke bewindspersonen uit de wind houden en tot in de dood verdedigen ?

Talrijke voorbeelden kwamen voorbij: bij Defensie zijn er onkundige legeronderdelen die in de fout zijn gegaan (Indonesie, Srebrenica); op Justitie en Veiligheid doolt een spook rond, en nog altijd prominent aanwezig, die bonnetjes laat verdwijnen, in opdracht van "hogerhand"; Binnenlandse Zaken sluit een deal met de VS om burgergegevens uit te wisselen; Wonen geeft inkomensgegevens aan wooncorporaties en dat mag helemaal niet; op Sociale Zaken weten zij geen oplossingen meer te bedenken. De ene blunder na de andere wordt gemaakt: en meest actuele is de kwestie van de Kinderombudsman. De nationale ombudsman jaagt hem de laan uit, zonder te hoeven vertellen wat de reden daarvan is. Maar dat weten wij: de kinderombudsman is zeer actief en doet hier en daar zout op de wonde. De rechterflank van de Tweede Kamer, van nature zelfzuchtige musketiers die strijden tegen alle soorten recht, en gesteund door bijna de gehele linkerflank, kijkt de andere kant op. 25000 burgers (en reken maar dat het honderdvoudige daarvan hetzelfde had willen doen) hebben laten weten dat er hier iets merkwaardigs aan de hand is. En weer laat de Kamer zien waarvoor ze er is: niet de stem van de inwoners respecteren en vertalen in actiebereidheid, maar de lijn van de gevestigde orde en parij-ideologie volgen. De Kamer krijgt niet te horen waarom dit zover is gekomen, en vraagt niet door. De kinderombudsman is activistisch, en moet hangen. De kinderen willen dat hij blijft, maar de Kamer denkt: jullie zijn te klein om te willen. Zelfs wanneer de eisers groot zouden zijn, volwassenen, dan zou de Kamer niet anders beslissen. En als de nationale ombudsman de Ondernemingsraad vernedert (wat wettelijk verboden is), slaapt de Kamer. Wat de Kamer had moeten doen is de arrogante nationale ombudsman keihard laten vallen op zijn smoel, en tegemoet komen aan de wens van de doelgroep. Maar het gaat om de Tweede Kamer, weten wij, die zit er niet voor de doelgroep, zoveel is helder.

Straks zijn er weer verkiezingen, gaan ze weer op de markten met de boodschap om Nederland veiliger te maken, eerlijker delen van de welvaart, de kwetsbaren tegemoet komen (en om dit te bewijzen, een roos aanbieden), 1000 euro netto voor een ieder, de schuldigen van de ramp met MH17 oppakken (de onderste steen moet boven), de belofte om minder Marokkanen te huisvesten en relschoppers de grens over te verjagen, geen enkele vluchteling komt het land meer in. En zo krijgt een nieuwe Tweede Kamer vorm en inhoud, en zijn er kiezers die bereid zijn om selfies te maken met hun politieke idolen. De Tweede Kamer, een mooi salaris, en daarna wie weet de Eerste Kamer in, of een prachtig commissariaat met jaarlijkse bonussen in het vooruitzicht. Of bankdirecteur. Ze verschijnen op de markten, met een onschuldig gezicht, een geforceerde lach, de kamerleden in spe, dan verdwijnen ze vier jaar lang, om te werken aan hun doelen die zich niet kenmerken door de menselijke maat. De Kamer die zich afzijdig houdt. De Kamer die in achterkamertjes zit, het hoofd brekend over de vraag hoe zichzelf voldoening te geven, burgers te pesten en controle te omzeilen. Een nepparlement (inclusief vanzelfsprekend de blaffers die Nederland liever immigrantenproof willen maken), een flutparlement, een nul-parlement, een lieg-parlement, een tandenloos parlement. En toch worden deze politieke venters betaald, voor vier jaar zwijgzaamheid.