15. aug, 2017

POSTHUME VEROORDELING ZORREGUIETA (39)

In 2013 diende advocaat Liesbeth Zegveld voor de zoveelste keer namens de nabestaanden van de verdwenen Argentijnen, een aanklacht in, tegen Jorge Zorreguieta. Het Openbaar Ministerie weigerde wederom om onderzoek in te stellen naar zijn betrokkenheid bij tienduizenden verdwijningen tijdens de dictatuur van Videla, tijdens wiens schrikbewind hij minister was.

Zou de Nederlandse koningin (dochter van) kunnen worden geschaad? En zou de Nederlandse monarchie de zoveelste schande rijker worden? Het OM koos ongetwijfeld voor persoonlijke motieven, in plaats van juridische en dus rechtspraak ondergeschikt te maken. Een doodzonde in een democratie! Het OM koos voor partijdigheid. Wat dit betreft een doelstelling die de Rijksvoorlichtingsdienst steeds voor ogen heeft.

Zorreguieta wist van de verdwijningen af; als lid van een kabinet kun je niet volhouden dat je niet werd geïnformeerd, dat geruchten jou niet bereikten (de dwaze moeders van Buenos Aires stonden dagelijks op het grootste plein in de hoofdstad, en schreeuwden om de waarheid), dat je geen repressie om je heen zag en tegenstanders werden opgepakt en afgevoerd naar een plek om nooit terug te komen. Zorreguieta, ook al deed je misschien niet mee, je wist ervan en keek de andere kant op. Als minister was je medeverantwoordelijk.

De Nederlandse monarchie is niet brandschoon. Niettemin is een meerderheid van de bevolking, inclusief studentenverenigingen, gecharmeerd en begeesterd. Bedwelmd! Niet geïnteresseerd in democratie, waarin het erfrecht nimmer verankerd kan zijn. Het volk lijkt gedrogeerd door uiterlijk vertoon van Willem en mevrouw Zorreguieta. Het volk dat niet durft om in de spiegel te kijken, omdat daarin enkel stupiditeit, morele dwaling en sympathie voor wreedheden elders geplaagd, is te ontwaren.

Goed dat Zorreguieta dood is. Maar Zegveld moet volharden in een posthume veroordeling en daarmee de vraag beantwoorden of Zorreguieta een vakman was, of een schurk. Het antwoord is onomstotelijk. En door een posthume veroordeling kunnen de dwaze moeders van Buenos Aires een beetje genoegdoening vinden. Dat zijn wij aan hen verschuldigd.

Manuel Sewgobind