9. feb, 2020

OLIEVONDST KOMT BOUTERSE GOED UIT (83)

De vondst van olie voor de kust van Suriname en de bekendmaking, al dan niet toevallig vlak vóór de verkiezingen in mei a.s., komt haar president als een godsgeschenk uit de hemel vallen. Zo zal hij dit hebben geïnterpreteerd, of eerder als een beloning gezien van de almachtige voor zijn daden sinds 1980. En laat het proces tegen hem voor de moorden van december 1982 juist in die periode plaatsvinden, en met zijn beschermer boven in de hemel kan hij zijn gehoor voorhouden dat god hem eigenhandig op de presidentszetel heeft geplaatst, en "dat geen enkel sterveling hem kan afzetten". Geen democratische, geen rechterlijke, geen politieke en geen volksmacht. God waakt persoonlijk over hem. Dit is zijn verhaal, dit is zijn absolute waarheid. 

Je moet wel heel hard op jouw achterhoofd zijn gevallen, om deze versie van zijn waarheid als feit te accepteren. Het heeft er alle schijn van dat het proces tegen hem een ware klucht is, vooraf georkestreerd. Want om welke reden zou je de illusie koesteren dat er na de strafeis in eerste aanleg, in hoger beroep -over een jaar of tien- gevangenneming zal volgen? En wie kan aantonen dat er van handjeklap tussen het openbaar ministerie en de "onafhankelijke" rechters geen sprake is? Hij, Bouterse, zal niet meewerken aan zijn eigen veroordeling, en hij "speelt het spelletje" mee, enkel en alleen om te laten zien dat hij onschendbaar en ongrijpbaar is. Dat er maar één sterke man is in het ganse land, wat de nabestaanden van de "op de vlucht doodgeschoten" gevangenen ook wensen. 

D. Bouterse was destijds een bloeddorstige legerleider, zichzelf gepromoveerd tot luitenant-kolonel, nu maakt hij zichzelf waar als een opportunistische, arrogante, de kunst beheersend van verdeel- en heersmethodiek, bevrijder, á la Simon Bolivar. Soms beminnelijk (als de vos die passie preekt) maar het heersen is zichtbaar in het omkopen van parlementariërs, voor een prikkie, met een etnische kwinkslag. En als hongerige hyena's bespringen de zelfzuchtige politici de in de lucht gehouden wortels. Niemand die op het lumineuze idee komt om hem een hak te zetten. Waarom zouden ze trouwens, als de US-dollars in bakken worden overgeheveld? En nu er olie is gevonden, kunnen zij er alleen maar stinkend beter van worden. Als oliepiraten liggen ze op de loer. 

En sprekend over een hak zetten: zou je niet verwachten van gelovig of christelijk Suriname dat zij het "god-heeft-mij- op deze stoel gezet"- verkooppraatje van deze dominee-president elimineert? Het praatje lijkt juist indruk te maken, alsof dat afkomstig is van de rechterhand van god himself. Of zou het zo kunnen zijn dat Bouterse gelijk heeft met zijn profetische verkiezingsretoriek? Gelovig Suriname: geloven jullie waarlijk dat hij naast jullie god zetelt? Gelovig of niet: deze jesusfan sleurt jullie mee in gore onzin. Niettemin, geen afkeurend woord in de kathedraal in Paramaribo, geen oproep tot religieuze liquidatie van deze nepzoon gods. Geen enkele dienst in een tempel of moskee, waarin god wordt verzocht hem via de hellepoort naar binnen te trappen. Hmmm, een teken aan de wand! Of zouden de kerkelijke critici zo angstig zijn als lammetjes, vrezend voor hún einde van de wereld? Of is dit strategisch handelen: als de olie gaat stromen, stroomt dit ook op ons erf. Zijn dus de gelovigen uit hetzelfde hout gesneden als de omkoopbare volksvertegenwoordigers? Verbazingwekkend, geen enkele vijandige, oud-testamentaire uitbrander van gelovig Suriname. Een concrete vraag daarom: vindt christelijk Suriname niet dat hij zondig is? Zo ja, waar zijn jullie dan? Zo nee, is het daarboven bij jullie leeg?

Het uitdelen van voedselpakketten, goed voor de lege maag, is symptoompolitiek. Zou het wegblijven van permanente oplossingen de sympathisanten van deze bijbelse staatsman, die vuurtjes met bloed blust, die zich niet laat pakken, die op subtiele wijze angst verkoopt, die politici tegen elkaat uitspeelt, die beweert god aan zijn zijde te hebben, niet moeten verontrusten en sturend moeten zijn in het beoordelen van Desi op-de-vlucht-doodgeschoten-Bouterse? Geen excuses aan de nabestaanden, wel vernedering van de rechterlijke macht, die onlangs werd gecomplimenteerd "voor de goede behandeling", waarachter een slimmigheidje schuilt: paai ze, en ze smelten weg. 

De verkiezingen staan voor de drempel. De winst is nu al gegarandeerd, dat is zeker. Immers: waarom zou hij (deze aardappelmagnaat, deze Aloebaba met zijn veertig-plus rovers: met dank aan de artiest die de tekst van deze satire in zang heeft uitgebracht) zijn immuniteit opgeven? Om anders te worden opgepakt, samen met zijn zondaars? Maak zijn hoofd bij wijze van spreken open, en zie daar wat erin zit: decembermoorden-leugens, bedragen en goederen waarmee zijn opponenten zijn omgekocht, toekomstige oliesjeiks, de kapmessen waarmee de pijlers van de rechtstaat zijn doorklieft, de methoden waarmee hij de tegenpartij onder de knie heeft, de technieken waarmee hij het strafproces tegen hem naar zijn hand zet, zijn talenten om te misleiden. En toch, toch, geen kerkelijke afkeuring in de kathedraal in Paramaribo, niet in tempels, niet in moskeeën. Het lijkt wel alsof men zich bewust laat misleiden en hier garen bij spint. Ook over de olievondst lijkt euforie te overheersen, want gaat het om 300 miljoen vaten, hoeveel geld levert dit op, hoeveel gaat naar de Amerikanen en de Fransen? En wat weet Surinames sterke man van de 100 miljoen die bij de Centrale Bank als sneeuw voor de zon is verdwenen? Hoeveel wurgleningen zijn gesloten met Peking? Hoeveel moet nog worden geleend om de olie omhoog te pompen? En wanneer gebeurt dit? Over 8 jaar? Wanneer zal de bevolking profiteren? Hoeveel rente en aflossing moet worden betaald aan de Chinezen? Deze vragen, en de uitzichtloosheid, verbijstert maar een minderheid. De rest droomt van een aanstaand paradijs, dat al zwicht onder de vijanden van Suriname die (ook) daarin na een staatsgreep de dienst uitmaken. 

Suriname lijkt te zijn overgeleverd aan parasieten. Is er dan geen weg terug? Niet zolang loyaliteit te koop is. Tenzij de kiezers, in weerwil van de cedeautjes die het land zullen overspoelen, een streep trekken: tot hier en niet verder. Maar dan moet er door de oppositie een sterk en mooi alternatief worden geboden (met haalbare en toetsbare doelen), gekoppeld aan een verkiezingslijst waarin de bevolking zich gerepresenteerd voelt. De verkiezingen van mei a.s. kunnen antwoord geven op de vraag in hoeverre Suriname een andere koers wenst in te slaan. 

Manuel Sewgobind